Deugden die beklijven

In een van de online bijscholingen die ik afgelopen week volgde kwam deze quote voorbij:

“De deugden die beklijven. Emoties zijn van voorbijgaande aard”

Dat deed me te denken over de kracht van onze emoties. Hoe ze ons beet kunnen hebben en hoeveel belang we eraan hechten. Maar John Zantinge legde het heel mooi uit. Naarmate een emotie groter wordt gaat de deugd naar de achtergond. Deugden zijn de ‘virtues’, onze opbrengsten van alle inzet. Het zijn de de vruchten van onze beoefening.

Het woord “deugden” heeft in mij associaties met deugdelijk, stichtelijk en puriteins. In mij heeft het een belerende toon waar ik niets mee kan. In zijn lezing herkende ik de weeffout die ontstaan is in mijn brein. In de Bhagavad Gita wordt herhaaldelijk genoemd dat we onze meditaties dienen te doen, zonder te streven naar de vruchten daarvan. Als we ons richten op de opbrengst, zijn we niet aan het mediteren.

Maar dat wil niet zeggen dat deze vruchten er niet zijn. En dat we niet dankbaar kunnen zijn voor wat onze ‘practice’ ons brengt, of tot nu toe heeft gebracht. Dat heb ik de afgelopen dagen wat meer voorbij laten komen. Wat het me bracht is in elk geval wat meer vertrouwen en gemak op lastige momenten. Dat kan ik deze dagen wel gebruiken.